Deze vrouw kwam ook voor de tweede keer terug. Gewoon om even te kijken en checken of alles goed ging. Ze deed hard haar best om haar leven wat op orde te krijgen maar ergens voelde het nog niet goed. Iets hield haar steeds weer tegen, maar wat? Ik ging ontspannen zitten, stroomde in op mijn eigen energie en met alle vriendelijkheid klopte ik aan op die van haar. Maar ergens overviel mij een heftige angst. Ik wilde mijn ogen sluiten maar kon het gewoon niet. Sterker nog, ik werd zo bang dat ik eigenlijk wilde huilen, een soort kinderlijke "monster onder het bed angst". Nadat ik mijzelf weer tot kalmte had bedaard en op zoek ging naar antwoord op haar vraag, en waar mijn intens heftige angst vandaan kwam, wist ik dat er iemand was maar ik kon diegene niet zien. Geen vrouw, gedaante, man, kind, opa, niks? Maar toch voelde ik dat er iemand was. Toen ik mijn ogen opende en deze vrouw aankeek viel voor mij het kwartje. De persoon die ik voelde was deze vrouw die tegen over mij zat maar dan in haar kleine versie. Ik vroeg haar ook of ze zo rond haar 5e levensjaar heel erg bang was geweest? Zij wist hier meteen met een verhaal op te reageren van wat kinderlijk gepest, maar voor haar van grote invloed. Ook omschreef zij dat zij als kind erg bang was aangelegd. Tot hard kloppende, in haar hoofd, aan toe angst. Ik maakte haar duidelijk dat een beetje angst voor een kind niet raar is maar haar angst sloeg toch wel wat meer door. Na hier diep over te hebben gepraat kwam ik tot de conclusie dat deze vrouw iedere keer dat zij een belangrijke keuze moest maken in haar leven, dit kleine kind in haar, door haar angst, haar tegenhield. Mensen kunnen vaak een jeugd trauma of herinnering naar een hoek schuiven en de stempel erop plakken; ik ben er overheen. Maar toch, helaas, maakt vaak dat dit heel veel van onze keuzes beïnvloed! Ik gaf deze mevrouw dus ook de oefening mee om het kind in haar gerust te gaan stellen. Ieder moment dat zij voelt of twijfelt aan haar keuzes omarm dat kind dan in gedachten en stel het gerust. Het hoeft nergens bang voor te zijn!
0 Reacties
Deze dag had ik een afspraak met een vrouw zo rond midden 30. Zij wilde altijd al eens een reading en voor haar gevoel was ik daar de aangewezen persoon voor. Wat mij opviel was dat de energie bij het binnenkomen van de kamer, al meteen flink ging stromen. Als een soort kriebel/tinteling in mijn lijf voelt dit dan. De reading verliep ook prettig. Ik kon haar veel vertellen dankzij haar oma, die zich bij de start van de reading al meteen meldde. Herkenbare punten en dingen die ik onmogelijk wist. Deze mooie vrouw had ook nog niet zo lang geleden een kindje gekregen, een dochtertje! Haar trots en pracht, en met recht. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik haar of zij niet de 2e wilde? Ja dat wilde ze wel, maar zij zat er zo mee dat haar schoonzus, die al jaren ploeterde met medische dingen en goedkeuringen, maar niet zwanger wilde raken. Zij wilde zo graag voor haar dat zij nu eens aan de beurt was. Maar zelf kon ze ook niet al te lang meer wachten want de klok tikte wel door. Plotseling werd mij duidelijk wat die heftige energie was. Ik mocht haar wat vertellen namens de dierbare overledenen. In een flits zag ik een heel klein kindje ongeduldig van het 1 beentje op het andere huppen. Voor mij het teken dat dit prachtige zieltje graag zijn intrede wilden maken en dit niet lang meer ging duren. Dit zieltje was een jongetje en was bestemd voor haar schoonzus. Ook kreeg ik door welke maand hij zijn intrede zou maken. Ik vertelde haar al deze info, terwijl ik het ook heel moeilijk vond, want ik maak liever geen toekomst voorspelling. We leven namelijk altijd nog met de vrije keus en het wordt gewoon afgeraden in de medium wereld, toekomst voorspellingen. Maar dit voelde zo goed en zo zacht dat ik er met de volle 100% vertrouwen in ging. Na al dit te hebben gezegd, voelde ik ook haar toekomstige zieltje. Zieltje nummer 2 en ook een jongen! Die zou zijn intrede maken in de maand juni dit jaar. Wat giebelend en het toch wel spannend vinden, spraken we alles nog door en drukte ik op haar hart dat alles goed zou komen. Dit maakte deze dierbare overledenen en deze 2 prachtige zieltjes mij wel duidelijk. En ja hoor een tijdje later kreeg ik het nieuws dat schoonzus zwanger was. Alles was goed en inderdaad een jongetje! In juni volgde zwangerschap nummer 2. Ik was blij verrast toen ze mij een foto stuurde van een prachtige vaas met blauw water erin. Ook een jongen! Nogmaals lachend genoten we samen van het feit dat alles was uitgekomen. Wat een heerlijk gave heb ik dan toch. Deze jonge dame was al een keer eerder bij mij geweest. En graag wilde zij dus nog een keer komen. Na wat over en weer gebabbel gingen wij aan de gang. Ik neem altijd even de rust en sluit dan mijn ogen en ga mij concentreren op eerst mijn eigen energie en dan op vriendelijk verzoek die van haar. Daarna ga ik voelen wie er voor haar is. Al heel gauw voelde ik dat deze persoon niet familie was. Het voelde als een man tussen de 50/60 en die niet heel lang geleden was overleden. Sterker nog het voelde als een goede vriend van de jonge dame haar vader! De jonge dame knikte instemmend. “een half jaar geleden is een hele goede vriend van mijn vader overleden inderdaad.” Zij zelf kende hem niet heel goed maar ze wist wat hij betekende voor haar vader.Ik vervolgde mijn verhaal dat deze man mij aangaf dat haar vader zijn hoofd niet moest laten hangen. Het leven is nog TE mooi om dat te doen! Ik vroeg haar of ze dit in haar vader zijn gedrag had gemerkt en weer beaamde zij dit. “Wil je wat voor mij doen”? Vroeg ik haar. “Dit aan je vader door geven”? Ze knikte weer instemmend.
Maar hoe grappig is dit? Ik kan nooit voorspellen wat een reading doet, of wat er gezegd gaat worden. Het komt zo als het komt. En dan krijgt deze mooie jonge vrouw een boodschap door voor haar vader. Wij hebben het daarna nog uitgebreid over haar gehad. Maar dit vond ik toch wel vrij bijzonder en weer aangevende dat niks gaat zo als je plant. De tweeling.
Zoals ik op mijn website vermeld en menig medium weet, raak je in dit vak nooit uitgeleerd. Dus zo volgde ik een mooie cursus om alles up-to-date te houden en te leren. Onze lerares zette ons 1 op 1 en we moesten een bepaalde opdracht doen. Na een goede uitleg gingen wij aan de gang en stroomde ik in op mijn medecursist haar energie. Al gauw voelde ik een oudere vrouw, waarschijnlijk oma, die mij hielp met deze oefening. Zij liet mij dingen zien uit het verleden van deze vrouw. Maar vooral waar mijn medecursiste het zwaar heeft gehad. Ik kwam al gauw uit op een 1 van haar zoons en vertelde info over wat ik zag, voelde en hoorde. Inderdaad had deze medecursist veel mee gemaakt met haar zoon, wat haar best wel verdrietig stemde. Ook wilde zij mij wat vragen maar zei toen al gauw; “nee laat maar.” En wimpelde het weg. Opeens voelde ik een intens verdriet in mijn lijf alsof een moederhart gescheiden werd van haar kind. Ik keek haar aan en zei; “je was zwanger van een tweeling en 1 van de 2 heeft het in een vroeg stadia niet gehaald.” Verbaasd keek zij mij aan, maar ook met intense dankbaarheid in haar ogen. Ik bevestigde wat zij al die tijd al wist. “Je bent de 2e die dit bevestigd” Het kwam er namelijk ook uit via een familie opstelling. En wat zij dus al jaren diep in haar hart wist, was bevestigd met de familie opstelling en nu weer. Dit maakte dat ze begon te glimmen van trots. Ze vertelde mij het hele verhaal. Hoe ze haar andere zoon, een naam had gegeven en een ring droeg namens hem. Want voor haar was hij gewoon echt! Dus hoe mooi was mijn bevestiging? Ze knuffelde mij uitgebreid na de les en sprak nogmaals haar dank uit. En in die week erna liep ze tegen een heel mooi schilderij op. Met 2 kinderhoofdjes waarvan de 1 een vlinder vasthoudt. Ze stuurde mij een foto en zei; hoe toepasselijk is dit? Het schilderij hangt nu met trots op een mooi plekje in haar huis. Laatst bespraken wij nog even deze les en onze verbazing. Weer 1 van de mooie dingen van readings geven. werken. Vanuit mijn vrienden kring kwam de vraag voor een kleine groepsreading. Een jonge vrouw, komt regelmatig bij mij en haar vader en moeder wilden toch ook wel eens. Omdat vrij recent oma haar man was verloren, wilde die eigenlijk ook wel. En zo kwam het ervan dat ik op een avond vertrok naar oma haar huis en vader, moeder en dus ook kleinkind aanwezig waren. Heel intiem en met een kopje thee erbij babbelden wij even over koetjes en kalfjes en ging ik daarna aan de slag.
Opa's energie knalde door de kamer! De moeilijkheidsgraad voor mij was dat ik deze lieve maar vooral vrolijke man, kende. Dit lijkt dan makkelijk zou je zeggen maar dit is des te moeilijker omdat je je eigen gedachten er buiten moet houden en sterk moet luisteren naar wat de overledene willen zeggen. Maar wat ik zei, de energie was overal voelbaar. Vrijwel meteen begon opa over een nachtkastje tegen mij. Onderhand weet ik nu ook wel dat, hoe raar iets in mijn oren klinkt, het voor iemand anders veel kan betekenen. Dus ik noemde dit voorwerp. Vader en oma keken elkaar lachend aan. Voor mij een teken dat ik goed luisterde. Opa liet mij zien dat het kastje dicht zat en dat er 5 voorwerpen in zaten. De vader antwoorde op dat moment “ja dat klopt en sinds vanavond krijgen wij hem opeens open?” Dit bleek dus de maanden na zijn overlijden niet gelukt te zijn. Maanden hadden ze het geprobeerd maar helaas en vanavond waagde zij een nieuwe poging en zie daar... Inderdaad lagen er 5 voorwerpen in het bewuste nachtkastje. We moesten allemaal lachen om dit bizarre incident maar niemand verbaasde dit. Deze man hield nog wel eens van een grapje. De avond verliep soepel en er werd gelachen en een traan weg gepinkt. Oma vertelde ook dat ze amper droevig kon wezen want aan alles voelde ze de sterke aanwezigheid nog van haar man. “Alsof hij hier nog is gewoon!” En dat was hij, kon ik haar bevestigen. Hij zou rustig wachten tot ook haar tijd was gekomen en haar dan begeleiden. Tranen sprongen zelfs in mijn ogen (ik hou het vaker niet droog) om dit mooie en lieve gebaar. Oma knikte begrijpend en zei “ ik had ook niet anders van hem verwacht “. |
VerhalenSommige reading maakten op mij zo indruk dat ik deze opschreef. Puur voor mijzelf. Alleen begon ik na een tijdje te beseffen dat eigenlijk deze verhalen te mooi waren om voor mijzelf te houden. Mensen vragen zich toch vaak af wat er zo al besproken wordt en gebeurt bij een medium. Dit kan je nu in deze verhalen terug lezen. Let wel! Deze verhalen zijn pas geplaatst na goed overleg en dus met toestemming van de cliënt. Om privacy redenen worden namen niet genoemd.
Archieven |